Wspaniałe i dumne klify, na których król Artorius założył swe królestwo. To skaliste terytorium jest usiane kopalniami oraz obszarami objętymi skażeniem.
Krainy, które w zamierzchłych czasach przemierzała i pielęgnowała Medea, teraz są pełne żyznych pastwisk i gęstych lasów. Na wzgórzach zepsute wiatraki tylko czekają na to, by znów zacząć wirować i karmić głodujące tłumy.
Kraina, w której panuje wieczna jesień, uwieziona na dobre i na złe w przededniu zimy, która nigdy nie nadejdzie. W tym miejscu znajduje się też niewielka, acz bardzo ważna kapliczka Wściekłej Ziemi, której strzeże sama przyroda.
Choć kiedyś dla mieszkańców wyspy był to bastion nadziei i światła, te lasy ogarnął mrok i dzikość. Pod ziemią kryje się przerażające dziedzictwo, które wciąż wpływa na teraźniejszość.
To podmokłe bagna z czyhającą na granicy percepcji zarazą. Konstrukcje wzniesione przez pradawnych popadły w zapomnienie, a władzę sprawuje tu Trupowiedźma.
Te targane wojną i pozbawione pocieszenia góry są zasypane śniegiem i żalem. Miejscowi pionierzy starają się odeprzeć skażenie, które już zdołało zdobyć tu przyczółek.
Dom, bastion i centrum społeczności Wściekłej Ziemi. Chociaż większość ruin jest zarośnięta, a ich przeznaczenie zapomniane, tajemnice wiszą w skrzącym się od wyładowań powietrzu i tylko czekają na ujawnienie.
Ziemie cesarzowej Zhou Taiying, która włada tymi wysokimi szczytami. Władczyni i jej lud wiedli spokojne życie w odróżnieniu od większości Aeternum, póki skażenie nie zaczęło pochłaniać coraz większych obszarów.
Jeżeli gdzieś istnieje ból, to właśnie w cieniu tej potężnej twierdzy skażenia. Szkarłat tej góry pulsuje determinacją, a pod nią czyha Myrkgard.
Upalna pustynia, na której od czasu do czasu czuć chłodną i oczyszczającą bryzę. XIX rzymski legion nieustannie zmierza ku podbojom, a pod wydmami pełznie tajemniczy stwór.
Dawniej był to region Brzasku, jednak teraz grasuje tam mnóstwo sług Artemidy. Trujące miazmaty zniechęcają intruzów, a Władcy Bestii zabijają każdego, komu uda się przetrwać.
Spalone słońcem i pełne nieumarłych zagubionych, którzy wykazują się niespodziewaną przytomnością umysłu. Ale uważaj! Prawdziwe zagrożenie czai się na Wyspie Królików.
Wszyscy, którzy szukają schronienia na tych deszczowych łąkach, mają serce przesiąknięte mrokiem. Jednak na dalekiej północy, tam, gdzie niespokojne fale gwałtownie rozbijają się o brzeg, istota z innej epoki szeptem snuje niepokojący sen.
Na tych cuchnących bagnach sekrety rosną jak grzyby po deszczu, a pieczę nad nimi sprawuje niebezpieczna Królowa Syren. Jej pieśni wabią nierozważnych podróżników i sprowadzają na nich przedwczesną zgubę lub coś znacznie gorszego: wcielenie do jej puchnących szeregów.
To tutaj piraci z całego Aeternum walczą o łupy i magiczne dublony. Chciwość bywa równie niebezpieczna, jak potwory z kłami i szponami czyhające w zaroślach i obserwujące śmiertelników z mroku.